O mnie nie ma co mówić. Jestem tylko biedną siostrą, taką jak inne. Jezus kocha ubogich. Są Jego umiłowanymi dziećmi. Trzeba rozmawiać więc z nimi, nie ze mną. Ja nic nie znaczę.

Moja misja była upragniona przez Jezusa. I to On musi myśleć, jak mam ją dalej prowadzić.

Jesteśmy wspólnotą kontemplacyjną, żyjącą pośród świata. Dlatego modlitwa jest dla nas czymś fundamentalnym. Gdybyśmy nie były w nieustannej komunii z Bogiem, niemożliwe byłoby ponoszenie ofiar, jakich wymaga życie wśród ludzi opuszczonych.

Skrajne ubóstwo jest naszą ochroną. Nasi podopieczni zostali zmuszeni do biedy, my wybieramy ją z własnej woli, z miłości.

Matka Teresa