Kobiety biblijne. Lidia.

Kobiety biblijne były różne: mądre i nie za bardzo, piękne i o urodzie nienachalnej, podstępne i prostolinijne, złe i dobre. Biblia ukazuje historie ich życia. Czy takich kobiet teraz nie ma? Czy ich historie nie dzieją się tu i teraz? Śledząc ich życie, przejrzyjmy się w „biblijnym lustrze”.

LIDIA – kobieta niewidzialna ( Łk 8, 40 – 48 )

  Przez 12 lat nikt jej nie widział, choć była blisko. Dla wszystkich była brudna, obrzydliwa i nie taka jaka być powinna. Lidia – kobieta z krwotokiem, dla wszystkich nieczysta, dla Tego, który ją uzdrowił – potrzebna, pełna wiary i nadziei. Bardzo chciała być zdrowa i wierzyła do końca, a co najtrudniejsze,  wierzyła wbrew wszystkiemu. 

  Nie wiem, jak miała na imię. Wyobrażam ją sobie właśnie jako Lidię i to,  że jest piękna i że siedzi nad rzeką. Utraciła godność, szacunek, jest wyrzutkiem. Nikt jej dawno nie dotknął, bo się brzydzi. Nikt nie powiedział dobrego słowa, bo z nią się nie rozmawia. Od niej się tylko oczekuje.  

Dlaczego? Może kiedyś zrobiła błąd, a może to zupełnie nie przez nią. Może jest chora?  Może ktoś ją popsuł, kiedy była dzieckiem? A może nigdy nie dane jej było być kochaną mała dziewczynką i z tęsknoty za tym, usycha cała jej dorosłość?

  Tak wiele z nas czuje się niewidzialnymi jak ona. Udajemy, że nie mamy potrzeb, bo dzieci, mąż, rodzina, sąsiadka, szef w pracy… I tak gubimy siebie. Zostawiamy siebie przed drzwiami wchodząc tam, gdzie nasze potrzeby nie mogą się liczyć. Robimy to tak często, że ostatecznie nie widzimy już siebie i udajemy, że tak ma być. Jesteśmy niewidzialne dla innych, aż w końcu naprawdę nas nie widać. Ukryte gdzieś za zasłoną jak sufler, pomagamy innym żyć, zbyt łatwo rezygnując ze swojego jestestwa. 

  Nie czekaj 12 lat.  Możesz odnaleźć siebie już teraz i wrócić do swoich pragnień. Nie daj sobie wkręcić, że jesteś gorsza, wybrakowana, niepotrzebna i do niczego. Jeśli tu jesteś, to słońce i księżyc są też twoje. Bo dla ciebie stworzył je Bóg.